Die app heet Kurbo, werkt via de smartphone en is gebaseerd op een van de weinige afvalprogramma's die daadwerkelijk resultaten boeken, namelijk het stoplichtsysteem van Stanford University. Reporter Katy Steinmetz beschrijft in Time waarom de app verslavend is en dus werkt.
Rode categorie
Alle voedingsmiddelen zijn ingedeeld in categorieën: groen, geel of rood. Alles wat je eet leg je vast in de app, per 'portie' - dat blijkt een hoeveelheid ter grootte van je vuist of handpalm te zijn. Per dag krijg je een budget aan rode porties toegekend (twee van dezelfde gele wordt ook een rode). Dat betekent dat je je al heel snel bewust wordt van de keuzes die je kunt maken maar vooral ook wílt maken: zo kiest de auteur er voor om bij een borrel geen olijven (rood) te eten omdat ze haar toegestane rood liever aan een biertje besteed.
Toegankelijk
Kurbo heeft zoveel mogelijk de succesvolle 'ingrediënten' van het Stanford programma gelicencieerd, en dat gecombineerd met de aantrekkelijke kanten van een app. Waar Stanford enkele honderden kinderen per jaar kan behandelen - voor zo'n $3.500 voor een half jaar - moet de app beschikbaar komen voor de grote massa, voor slechts $10 per maand (met geautomatiseerde 'nudges') of $75 als je er ook wekelijkse telefonische coaching bij wilt.
Versimpeling
In de beta-versie deed het succespercentage van Kurbo niet onder voor dat van Stanford (80% van de behandelde kinderen valt af, en 75% van hun ouders ook): ruim 85% van de gebruikers verminderde in 10 weken hun BMI. Er is eigenlijk maar één nadeel, overweegt Steinmetz: de versimpeling die hij met zich meebrengt. Niet alles is tot een portie terug te brengen, niet alle voedingsmiddelen staan in de catalogus en hoe kan een kind ooit weten wat er precies in afhaal-Chinees zit?
Bron: Foodlog
